Wijnprentjes

De Meester van de Wijnprentjes. Als ver in de toekomst, ooit de naam Jan Schindler vergeten zal zijn, zal men zijn wijnprentjes kunnen toeschrijven aan de Meester van de Wijnprentjes. Een dergelijke benaming is eigenlijk een noodnaam voor een kunstenaar van wie de ware identiteit niet (meer) bekend is. De noodnaam verwijst dan naar een bekend werk van de kunstenaar: wijnprentjes in dit geval. Het zou mooi zijn als het zo zou lopen. En dat zou zomaar kunnen, want de wijnprent is eigenlijk een echte volksprent. De vroege volksprenten (16^e eeuw) werden gedrukt op losse vellen met één afbeelding van een heilige, een Bijbelse gebeurtenis of een komische scène. De heiligen zijn weliswaar vervangen door wijnliefhebbers en andere vreemde vogels, de Bijbelse gebeurtenis is een alledaags tafereel geworden maar het komische is er nog. De wijnprentjes hebben humor. En ze zijn goedkoop. Niet slechts een cent zoals de volksprenten in het verleden, die daarom ook wel centsprenten werden genoemd. Maar toch.

Het is begonnen met één prent voor een collega die altijd maar de beaujolais primeur ophemelde. De hectiek en de kermis rondom de beaujolais primeur is goed getroffen in deze allereerste wijnprent. Dat smaakte naar meer. Na die eerste prent was de geest uit de fles: dit wordt een hele serie! En de wijnfles is voorlopig nog niet leeg.

Techniek

De gebruikte techniek bij alle wijnprentjes is ets/aquatint. De afmetingen van de wijnprentjes zijn gelijk: 15 x 10 cm (hoogte x breedte).